Παρβοϊός στον σκύλο και την γάτα

Μια από τι πιο σοβαρές και εξαιρετικά μεταδοτικές ιογενής λοιμώξεις τόσο στον σκύλο όσο και στην γάτα είναι η παρβοΐωση. Και στις δυο περιπτώσεις υπεύθυνος είναι ένας μονόκλωνικός DNA ιός γνωστός στον σκύλο ως Canine Distemper Virus (CPV) και στην γάτα ως Feline Panleukopenia Virus (FPV). Οι δυο αυτοί ιοί μοιάζουν πολύ μεταξύ τους και εμφανίζουν διάφορα υποστελέχη (π.χ. CPV1,CPV2), παρόλα αυτά λόγω των μικρών τους διαφορών δεν έχει αναφερθεί μετάδοση του ιού μεταξύ των δύο ειδών αν και νεότερες μελέτες αναφέρουν ότι οι γάτες μπορεί να λειτουργούν ως ασυμπτωματικοί φορείς του CPV.

Η μετάδοση του ιού γίνεται αφού τα ταχέως πολλαπλασιαζόμενα σωματίδια του ιού εισβάλλουν στο σώμα του ανεμβολίαστου ζώου και προσβάλλουν σοβαρά την εντερική οδό προκαλώντας συμπτώματα όπως έμετος, δυσώδη διάρροια, ανορεξία, λήθαργο κ.α. Στα νεαρά ανεμβολίαστα ζώα ο ιός προσβάλει τα λευκά αιμοσφαίρια και τον καρδιακό μυ με αποτέλεσμα τα προσβεβλημένα ζώα να εμφανίζουν υψηλά ποσοστά θνησιμότητας.

Η παρβοΐωση είναι εξαιρετικά μεταδοτική νόσος και μπορεί να μεταδοθεί από οποιοδήποτε πρόσωπο, ζώο ή αντικείμενο που έρχεται σε επαφή με τα περιττώματα ενός μολυσμένου σκύλου ή γάτας. Ιδιαίτερα ανθεκτικός, ο ιός μπορεί να ζήσει στο περιβάλλον για μήνες και μπορεί να επιβιώσει σε άψυχα αντικείμενα, όπως μπολ τροφής, παιχνίδια, παπούτσια, ρούχα, χαλιά και πατώματα. Ταυτόχρονα ο ιός είναι εξαιρετικά ανθεκτικός στα περισσότερα κοινά απολυμαντικά και καθαριστικά χώρου.

Έχει αναφερθεί πως ο παρβοϊός μπορεί να επιβιώσει στο χώμα για έναν ολόκληρο χρόνο και πως συνθήκες με υγρασία ευνοούν τον πολλαπλασιασμό του. Είναι σύνηθες, μη εμβολιασμένοι σκύλοι και γάτες να προσβληθούν από αυτόν όταν ζουν στους δρόμους, ειδικά σε περιοχές/χώρους όπου υπάρχουν πολλά ζώα που διαβιούν ή σιτίζονται στον ίδιο χώρο.

Η διάγνωση της νόσου γίνεται με βάση τα κλινικά συμπτώματα και εργαστηριακά με ELISA test. Θεραπεία δεν υπάρχει καθώς δεν υπάρχουν διαθέσιμα αντιικά φάρμακα που να τον εξουδετερώνουν. Η αγωγή είναι υποστηρικτική για τον έλεγχο των συμπτωμάτων και την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος του ζώου. Δυστυχώς όμως πρέπει να αναφέρουμε πως ακόμη και με την καλύτερη κτηνιατρική φροντίδα, η ασθένεια αυτή έχει υψηλή θνησιμότητα.

Η προστασία του ζώου σας από αυτή τη θανατηφόρο ασθένεια γίνεται με τους εμπρόθεσμους εμβολιασμούς.